Dood hoort bij leven

Tussen de feestdagen in overleed de vader van een vriendinnetje van mijn zoon. Een vrouw met twee nog jonge kinderen blijft achter. Heel triest dat die kinderen op zo’n jonge leeftijd hun vader voor altijd moeten missen. Sneu is het omdat voor altijd de feestmaand december een beladen trekje krijgt.

Ik kan het weten want mijn moeder overleed ook in deze periode. Sindsdien is december nooit meer hetzelfde geweest. Ieder jaar weer steekt de pijn de kop op, vaak op onverwachte momenten. Zoals bij het uitpakken van de kerstspullen als ik een kerstprulletje van mijn moeder tegenkom. Of als ik mijn kerstdiner aan het voorbereiden ben. Dan komt zo nu en dan de herinnering terug aan het laatste kerstdiner dat ik voor haar maakte toen net bekend was dat ze ziek was.

De maand december is er om even te vergeten dat we een lange winter tegemoet gaan. December is ook de maand waarin de zonnewende plaatsvindt met de kortste dag die de winter inluidt. Al eeuwenlang wordt dit feit door vele volken gevierd omdat op dit moment de weg naar het licht wordt ingeslagen. Niet voor niets ook de tijd waarin de christenen de geboorte vieren van het Christuskind, de brenger van het licht.

Verdriet hoort niet thuis in de maand december. Gelukkig is het wel een tijd van verbondenheid en troost. En dat past weer heel mooi bij de gedachte aan een overledene. Steeds meer raak ik er van overtuigd dat de dood het einde niet is, maar het begin van een nieuwe periode in een andere dimensie. Door dit ‘weten’ heb ik de dood van mijn moeder een plek kunnen geven. Ik hoop dat de moeder met haar jonge kinderen ook het verlies op een goede manier leren verwerken.

Als het gemis van mijn moeder mij weleens teveel wordt grijp ik naar het boek van Dan Millman – De spirituele reis van de vreedzame krijger. Hierin beschrijft Millman het verlies van Mama Chia die hem zoveel geleerd heeft. Staande aan haar graf hoorde hij haar stem die de volgende woorden uitsprak:

Huil niet bij mijn graf.
Ik ben er niet; ik slaap er niet.
Ik ben de wind uit duizend richtingen.
Ik ben de diamanten glinstering van de sneeuw.
Ik ben het zonlicht op het rijpe graan.
Ik ben de zachte najaarsregen.
Huil niet bij mijn graf.
Ik ben er niet. Ik ben niet dood.

Uit: De Spirituele reis van de vreedzame krijger – derde druk 2005, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, Deventer blz.225

Voor iedereen die het moeilijk heeft en wel een steuntje in de rug kan gebruiken! Ik wens je een licht, vreedzaam en vruchtbaar 2012 toe.