Pagina's

vrijdag 30 december 2016

Groene politiek

Al jaren probeer ik zo groen mogelijke te leven, hoe moeilijk dat soms ook is. Dat het in het persoonlijk leven soms lastig is, in de politiek lijkt het haast onmogelijk.


Al een aantal jaren ben ik lid van de politieke partij De Groenen en ben zelfs opgeklommen tot lid van het partijbestuur. De laatste maanden heb ik heel wat stof doen opwaaien in de partij omdat ik het partijprogramma een flinke opfrisbeurt wil geven. Tenslotte is niets in het leven zeker, staat niets in beton gegoten en is alles aan verandering onderhevig.

Het leven is razendsnel
Het partijprogramma van De Groenen kent al jaren een vast format dat per congres op basis van amendementen kan worden aangepast. Een evolutionair maar vooral traag proces. Terwijl adequaat en snel inspelen op veranderingen noodzakelijk is voor iedere politieke beweging. Zo niet dan ben je oud oftewel ‘out’.

Met de Tweede Kamerverkiezingen van 2017 in het vooruitzicht was een grondige herziening van het programma een mooie gelegenheid. Een opfrisbeurt waarmee ook de jongere meer activistische generatie aangetrokken kan worden. Helaas denkt een deel van De Groenen daar anders over. De klassieke, haast communistische, onderstroom van de partij wil eerder terug naar het verleden dan de toekomst in de ogen kijken.

Wetenschappelijke bewijsbaarheid
De eerste haarscheurtjes ontstonden door de discussie over biologische voeding. Een in mijn ogen essentieel onderdeel van een Groen programma. Dat wetenschappelijk niet bewezen is dat biologisch voeding gezonder is sloeg de discussie volledig dood.

Ik was verbluft. Als biologische voeding al niet thuishoort in een programma van een groene partij, waar dan wel? Het volgende grote struikelblok was het onderwerp complementaire geneeskunde.


Van oudsher is natuurgeneeskunde de gangbare manier om mensen te genezen. Als dit niet succesvol was geweest had de mensheid geen 200.000 jaar kunnen overleven en waren we allang uitgestorven. De moderne geneeskunde is in de 18e eeuw ontstaan toen de kennis van het menselijk lichaam toenam. Sindsdien zit de natuurgeneeswijze in het verdomhoekje. Weer voert de wetenschappelijke bewijsbaarheid de boventoon. Alsof duizenden jaren ervaring geen bewijs vormt.

Wat hoort er minimaal thuis in een Groen programma:
• Gezonde lucht, voeding en schoon drinkwater;
• Biologisch als norm, gestimuleerd door subsidie;
• Vrije zadenhandel waarbij patenten ongewenst zijn;
• Genetische manipulatie van voeding, mens en dier is ongewenst;
• Belasten van grondstoffen die aan de aarde onttrokken worden;
• Groene hernieuwbare energie, afbouw fossiele brandstoffen;
• Voorkomen en terugdringen van klimaatverandering;
• Verkleinen ecologische voetafdruk vooral in westerse wereld;
• Stimuleren van een groene duurzame economie;
• Groei van welzijn i.p.v. economische groei;
• Hergebruik grondstoffen t.b.v. circulaire economie;
• Passend onderwijs met ruimte voor kwaliteiten van mensen;
• Stimuleren lokale economie, minder grootschalige handelsverdragen;
• Iedereen een onvoorwaardelijk basisinkomen;
• Belonen van arbeid i.p.v. belasten;
• Terugdringen van de vaste werkweek van 40 uur;
• Arbeid beter verdelen over levensloop en meerdere mensen;
• Meer rechten, minder regels voor flexwerkers en zelfstandigen;
• Vergroening van vervoer;
• Betaalbare milieuvriendelijke woningen;
• Voorlichting en stimuleren van gezonde levensstijl;
• Meer onderzoek naar alternatieve natuurlijke geneeskunde;
• Geneeskunde: preventie en voorlichting vóór zorg;
• Gezondheidszorg: meer handen aan het bed;
• Democratie volgens sociocratische methode;
• Overheid die veiligheid biedt aan alle burgers;
• Voor defensie en veiligheid samenwerken met partnerlanden;
• Verregaande samenwerking met Europese Groenen;
• Eerlijk zullen we alles delen niet alleen in NL en EU maar wereldwijd.

Aanpakken wereldproblemen
Mijn uitgangspunt is dat ieder mens dat geboren wordt recht heeft op een stukje van de aarde. De scheve verdeling, versterkt door de klimaatverandering, is het grootste probleem dat we hebben op deze aarde. Dit leidt tot oorlogen, migratie en machtsmisbruik. De huidige politieke elite weet daar onvoldoende op in te spelen waardoor de ontevredenheid onder de burger groeit.

De politiek moet inspelen op de kansen die er liggen in plaats van op de angst die er leeft voor verandering. Welzijn voor iedereen, waarbij de definitie van welvaart moet worden aangepast om wereldwijd op hetzelfde niveau te komen, dat is de uitdaging. Een groene levensstijl en een duurzame economie kan daarbij helpen. Daarmee kan een politieke partij, zoals De Groenen, het verschil gaan maken. Een uitdaging die voor het grijpen ligt.