Pagina's

zaterdag 10 september 2011

10 september: Gedenkdag

We weten allemaal nog waar we waren en wat we deden op 11 september 2001. Voor mij is deze dag ook gedenkwaardig, maar niet zozeer vanwege het drama dat zich op die dag voltrok, meer vanwege de gebeurtenis de dag ervoor.

Voor mij heeft 9/11 een totaal andere betekenis dan voor de meeste mensen in de wereld. Ik was een aantal weken zwanger van mijn tweede kind, tot het moment dat ik op kantoor ineens in een plas bloed zat. Foute boel wist ik meteen. Nog voel ik de brok in mijn keel toen ik mijn man belde om hem het slechte nieuws te vertellen. Wie ooit een miskraam heeft gehad weet precies hoe ik mij toen voelde.

De volgende ochtend ben ik weer aan het werk gegaan, de beste afleiding. De huisarts had gezegd dat ik in de komende dagen maar even langs moest komen, maar het had geen haast. Half verdoofd niet bewust van mijn omgeving werd ik ’s middags door een aantal collega’s geroepen. Er was een vliegtuig tegen het WTC in New York gevlogen. Internet lag direct plat, maar op de afdeling opleidingen stond een televisie. Daar ter plaatse zagen wij het tweede passagiersvliegtuig de tweede toren binnenvliegen.

Het gevoel wat mij toen bekroop vergeet ik nooit meer. Onmiddellijk besefte iedereen dat het geen ongeluk was. De derde wereldoorlog was aangebroken. Op dat moment kon ik mijn tranen niet meer bedwingen. Gelijk besefte ik waarom mijn kindje niet op deze wereld had willen komen. En dat ons een tweede kind bespaard bleef in deze vijandige mensonvriendelijke wereld.

De volgende ochtend stond de vertegenwoordigster van Moeders voor Moeders op de stoep. Helemaal vergeten haar af te zeggen. Ik voelde mij verschrikkelijk. Toch deed zij een zwangerschapstest en tot mijn stomme verbazing sloeg die positief uit naar de hoogste score. Onmiskenbaar, ik ben toch nog zwanger. Ik begrijp er niets van. ’s Middags bevestigt de dokter dat het zo is. Niet veel later gevolgd door een echo waarop een hartje zichtbaar is. Er is dus toch een tweede kind op komst.

8 maanden later
Het is maandagmiddag en ik drentel wat door het huis omdat de weeën zijn begonnen. Aan het begin van de avond belt mijn vader. “Heb je de televisie aan staan en het nieuws gehoord?” “Nee”, zeg ik, “ik wil even niets aan mijn hoofd want de weeën zijn begonnen.” “O, dan laat ik je maar met rust.” Hij wenst mij sterkte en hangt op. Natuurlijk is mijn nieuwsgierigheid gewekt en kom er achter dat Pim Fortuyn is neergeschoten, naar later blijkt dodelijk getroffen.

Nog voor de dag om is beval ik van een gezonde zoon, het is 6 mei 2002. Net zo bizar als het begin van de zwangerschap, is de afloop. Na de bevalling blijkt dat er aan de placenta een tweede vruchtzak zit. En daarmee vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Ik had inderdaad een miskraam de dag voor 9/11. Ik moet nu leven met het idee dat ik eigenlijk een tweeling zou hebben gekregen. Nu jaren later is voor mij 10 september nog altijd de dag dat ik een kind verloor. Een kind dat liever aan de andere kant wilde blijven, waarom zullen we nooit te weten komen.

4 opmerkingen:

Hans zei

Heeeel mooi en zo gevoelig geschreven! Je gevoel had de pen vast zeker? Ze zeggen dat 'de natuur' alles regelt. Een van je kinderen was misschien wel fysiek sterk genoeg geweest maar heeft mentaal voorvoelt het 'in zo'n wereld'(nog) niet aan te kunnen. Dat is sterk. Daar mag je misschien gek genoeg ook een beetje trots op zijn. Hans

Jolanda Verburg zei

Hallo Hans,
Wat een mooie woorden, daar wordt ik weer stil van.
Dank je.
Hartelijke groet, Jolanda

John zei

Dank je voor je bijzondere verhaal. Over 911. Ik zie dit soort geberutenissen zoals jij hebt meegemaakt, al gauw symbolisch en ben dan ook geneigd te antwoorden op je vraag: waarom kwamen niet beide kinderen op aarde?... 'De twin towers waren ook ingestort...'. Een reden zoals jij noemt, is wel mogelijk maar ik zou het niet direct zo zien. Het gaat zoals het gaat. Op hemels, geestelijk niveau gebeuren de dingen veel neutraler, abstracter, is minder idee van pijn, angst en oordeel zoals wij dat kennen... denk ik.
Ik hoop dat het jou en je inmiddels 11 jaar oude kind goed gaat. groeten van John

Jolanda Verburg zei

Hallo John,

Dank je voor je waardevolle aanvulling. De Twin Towers die instortte en het niet komen van een tweeling. Zo had ik het nog niet gezien. Mooi! Inderdaad vol van symboliek.

Ja het gaat ons heel goed! Gezond en gelukkig.

Hartelijke groet, Jolanda