Pagina's

woensdag 30 november 2011

Lang leve de gezondheidszorg

Ik ben weer even helemaal genezen van de gezondheidszorg! Mijn vader ging drie weken geleden naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Inmiddels is hij gisteren voor de 4e keer geopereerd omdat er van alles is misgegaan en is hij zieker dan ooit tevoren.

In ieder beroep worden wel fouten gemaakt, tenslotte zijn we allemaal mensen. Maar toch lijkt het er vaak op dat artsen in de reguliere gezondheidszorg nagenoeg onkwetsbaar zijn. Fouten die door artsen worden gemaakt, hebben vaak grote gevolgen maar worden in de meeste gevallen niet toegegeven. Gebrek aan openheid, veelal onder het mom van beroepsgeheim of waarborgen van de privacy van de patiënt, heeft het erkennen van fouten in de weg gestaan. Procederen ertegen is vaak een lange weg met weinig zicht op een positief resultaat.

40.000 fouten per jaar
Dat er veel medische missers voorkomen blijkt alleen al uit het enorme aantal hits na een zoekopdracht op internet. Er zijn genoeg voorbeelden te vinden. Uit onderzoek blijkt dat één op de 20 sterfgevallen in ziekenhuizen voorkomen had kunnen worden. Per jaar overlijden naar schatting 1700 mensen aan medische fouten en leiden ca. 40.000 fouten per jaar tot ziekenhuisopnames. Trekken we deze berekening door dan betekent dat er een compleet ziekenhuis in Nederland nodig is om alle medische missers te herstellen!

Op de fiets naar het ziekenhuis
Met goede moed stapte mijn vader begin november op een vrijdagochtend op de fiets om naar het ziekenhuis te gaan. Het ging immers over een kijkoperatie. Even kijken en daarna weer op de fiets terug naar huis. Dat hij daar wat al te simplistisch over had gedacht bleek achteraf. Voor hij het wist was zijn galblaas verwijderd en was hij klaar om weer naar huis te gaan. Maar op de fiets terug was voor deze bikkel toch wat teveel van het goede.

Zonder enige voorbereiding, laat staan thuiszorg achteraf, werd mijn vader het weekend in gestuurd. Eigenlijk heeft hij, sinds de dood van mijn moeder, niet veel op met ziekenhuizen. Het liefst wil hij er niets mee te maken hebben, maar soms is het onvermijdbaar. Deze houding heeft als neveneffect dat hij niet goed luistert. Of hem vertelt was wat er ging gebeuren kunnen wij niet meer constateren, maar een volgende keer gaan wij dus gewoon vooraf met hem mee.

Dyslexie
Na een week thuis creperen van de pijn en door de huisartsenpost uitgemaakt voor “lastig” belandt hij alsnog in het ziekenhuis. Inmiddels drie weken later en totaal 4 operaties verder, 17 kg zwaarder van het vocht en een ritssluiting van boven naar beneden, is hij een compleet wrak met allerlei slangen die zijn lijf in- en uitgaan.

Tijdens mijn bezoek bekijk ik de indrukwekkende hoeveelheid toeters en bellen aan zijn lichaam en ontdek op de twee morfinespuiten die aan zijn bed hangen de naam Verbrugge, terwijl onze familienaam toch echt Verburg is. Samen met mijn man ga ik op zoek naar een verpleegkundige om verhaal te halen over de naamsverwarring. Tot onze ontsteltenis krijgen wij te horen: “Ja, dat kan kloppen, er werkt iemand met dyslexie op de afdeling.” Wij zijn perplex!

Meer openheid
Angstaanjagend als je nadenkt over de hoeveelheid incidenten. Voor ons staat vast: in dit ziekenhuis kan nog een hoop verbeteren. Arts en filosoof Bert Keizer wijt gebrek aan openheid aan de hooghartige en afstandelijke houding van artsen. Met het praktijkvoorbeeld van mijn vader bij de hand kunnen we eerder verbaasd zijn dat het in de meeste gevallen gewoon wel goed gaat. Door de aandacht die het onderwerp de laatste jaren heeft gekregen is gelukkig ook het besef aan het toenemen dat het anders moet en dat meer openheid gewenst is. In een onlangs verschenen boekje geven artsen hun fouten ruiterlijk toe.

Terwijl ik dit zit te schrijven moet ik ook constateren dat het vandaag op de kop af 15 jaar geleden is dat mijn moeder in hetzelfde ziekenhuis is gestorven aan kanker. Ik hou mijn hart vast en hoop dat mijn vader binnenkort, weliswaar niet op de fiets, het ziekenhuis levend en wel kan verlaten.

8 opmerkingen:

G-J. van der Wolf zei

Het schokt me dat ik kan zeggen: "Heel herkenbaar!" Ook in andere takken van onze 'gezondheidszorg'.

Wat ik me dan afvraag is hoe het kan dat wij met elkaar dit inmiddels op allerlei manieren herkennen en dat het nog altijd 'gewoon' doorgaat. Misschien komt het wel door de wijze waarop wij 'gezondheidszorg' bedrijven. Ondanks alle persoonlijke goed wil en aandacht is het zorgsysteem nergens gebaseerd op mensen. Het zorgsysteem kent patiënten of cliënten. Nergens in het systeem zijn mensen aanwezig. Het zijn (gespecialiseerde) artsen en dergelijke en verpleegkundigen. Al deze rollen zijn kostenposten voor het systeem.

Hoe anders zou het zijn als we met elkaar (een) locatie(s) zouden hebben waar zich een gemeenschap van mensen bevind die zich wijden aan het verzorgen van andere mensen. Waar de aandacht gaat naar mensen gelukkig maken en inspireren naar (het herstel van hun) zelfredzaamheid.

In zo'n situatie is het geen vraag meer of je vader thuis komt maar wanneer. Dat is een toekomst waar ik graag voor wil gaan.

Jolanda Verburg zei

Hallo G-J,

Bedankt voor je reactie.
Ik ben helemaal geroerd door wat je schrijft. Ik ben er van overtuigd dat dit soort zorgomgevingen gaan ontstaan, want de behoefte eraan is enorm.
Gelukkig zie ik veel mensen om mij heen die het ook anders willen. Daar zet ik mij ook voor in!

Hartelijke groet,
Jolanda

Iwanjka - LunaXme zei

Herkenbaar. Iconomy games / dynamiek. Martkwerking ed. GGZ idem dito, zie

www.levensklem.nl

Ik ben bezig met gelijkgestemden een 'onderlinge' op te richten. Onder ecodomein 'Humansound'. Als het systeem niet meer voor ons kan zorgen gaan we het wel onderling regelen.

Sterkte iig,
Iwanjka

Jolanda Verburg zei

Hi Iwanjka,

Inmiddels is mijn vader vannacht voor de 5e keer geopereerd! Ik begin te twijfelen of hij nog wel levend het ziekenhuis uitkomt.

Ben het helemaal met je opmerking en je actie eens.
En waar we ons ook druk over moeten maken is wanneer alternatieve geneeskunde nu eindelijk eens serieus genomen wordt? Regulier werkt met chemicaliën en de alternatieve met natuurproducten. Hoe raar kan het zijn!

Groet, Jolanda

Anoniem zei

Jolanda allereerst heel veel sterkte met je vader.
Helaas gaat sie samenwerking met alternatief en regulier niet werken als ik Minister Schipper van volksgezondheid hoor.
zie uitzendinggemist met

In de uitzending Eva Jinek op zondag van 4 december was onder andere Minister Schippers van Volksgezondheid te gast. In dit interview deed minister Schippers een aantal opmerkelijke uitspraken inzake alternatieve aeneeswijzen. In deze uitzending wenst zij Vereniging tegen de kwakzalverij succes toe met de strijd tegen zinloze behandelingen en nutteloze middeltjes op het gebied van alternatieve geneeswijzen.

Zij stelt dat deze sector ernstig kwetsbare mensen die zijn uitbehandeld in de reguliere zorg in handen vallen van mensen die veel geld verdienen met allerlei hokuspokustherapiën en nutteloze middeltjes. Er wordt volgens haar veel geld afgetroggelt van mensen die het even niet meer weten.

Schippers roemt de demoncratie waarin we leven maar het is bedenkelijk welke en wiens belangen deze gekozen volksvertegenwoordigster behartigt. Haar verhaal illustreert maar weer eens hoe de heksenjacht op alternatieve geneeswijzen op basis van 'argumenten' wordt voorgezet. Daarbij gaat zij volkomen voorbij aan de wetenschappelijke onderzoeken die er zijn gedaan op het gebied van alternatieve geneeswijzen. Hier is het gezegde 'Onbekend maakt onbemind' zeker van toepassing. Zorgverzekeraars staan overigens niet toe dat natuurgeneeskundige therapeuten op hun sites verwijzen naar dergelijke onderzoeken.

sterkte nogmaals met je vader en groetjes Yvonne Janssen
ik heb anoniem gedaan omdat ik anders niks geplaats kon krijgen.

Jolanda Verburg zei

Hallo Yvonne,
Bedankt voor je reactie. Ik heb al eerder in blogjes de absurde tegenstellingen tussen reguliere en alternatieve zorg aan de orde gesteld. Waarom niet gewoon samenwerken?
Dank voor je medeleven dat voelt zo goed. Veel hartverwarmende reacties ontvangen.
Groet, Jolanda

Jolanda Verburg zei

Bij het eerste nieuws op de radio vanmorgen net na het wakker worden was ik direct klaar wakken. “Problemen op de IC van het VU Medisch Centrum te Amsterdam”, luidde de berichtgeving. http://nos.nl/artikel/322097-alarm-over-ic-in-medisch-centrum-vu.html

Gelukkig had mijn vader gisteren net de IC verlaten nadat hij er dit weekend alsnog op belandde. Wij vonden juist de IC de meest professionele indruk maken!!?? Juist na alles wat hij in de achterliggende 4 dramatische weken heeft meegemaakt.

De schrik slaat je om het hart bij dit soort berichtgeving. Ik ben er nog steeds niet gerust op en hoop dat mijn vader zo snel mogelijk zodanig hersteld is dat hij het ziekenhuis kan verlaten.

Anoniem zei

De tekst geplaatst door Anoniem is rechtstreeks overgenomen van de volgende website: www.platvormalternatieftherapeutenconsument.nl We zullen de 'overname' maar als een compliment zien.

Met vriendelijke groet,

Team PATC.