Ziek zijn is goed voor onze economie

Ik word altijd zo verdrietig van berichten in de krant die alternatieve geneeswijzen afkraken. Waar is dat toch goed voor? Blijkbaar duldt de reguliere gezondheidszorg geen concurrentie en claimt zij de alleenheerschappij op dit vakgebied. Leven en laten leven, zou ik zeggen. Waar is de reguliere gezondheidszorg toch zo bang voor?

Onder de kop: “Waarom vergoeden we die dure nepmedicijnen toch?”, was het onlangs weer helemaal raak met een artikel in het NRC Handelsblad. Omdat we de zorgkosten, mede door de vergrijzing, flink zien stijgen moeten er voorstellen op tafel komen om de kosten in de hand te houden. Omdat de geldpot kleiner wordt moet de alternatieve zorg worden ingeperkt, vond de huisarts in het artikel. Blijkbaar voelt hij zich bedreigd. Als een patiënt dit zou schrijven zou ik mij pas echt zorgen gaan maken.

Het artikel suggereert dat mensen die zich bezig houden met alternatieve zorg alleen maar uit zijn op snel rijk worden. Men neme een neppil en brengen dat voor veel geld op de markt, liefst gefinancierd door de ziektekostenverzekeraar. Als ik naar de rekeningen kijk die in de reguliere zorg gepresenteerd worden en deze vergelijk met de alternatieve zorg dan kan ik alleen het omgekeerde concluderen. Maar dat zal wel mijn beeldvorming zijn. Tenslotte moeten de grote ziekenhuizen ergens mee gefinancierd worden.

Wat de boer niet kent….
Waarom kunnen we niet gewoon accepteren dat er meer is tussen hemel en aarde? Hoe vaak is niet de werking van placebo’s wetenschappelijk bewezen? Zit dat tussen de oren? Ja, dat zit tussen de oren en juist omdat de menselijke geest sterker is dan we vaak willen inzien. Gelukkige en actieve mensen zijn gezonder en leven vaak ook langer. Daar hebben ze geen pilletje voor nodig.

Natuurlijk zit altijd wel ergens kaf tussen het koren, zowel in de reguliere als in de alternatieve zorg. Maar dat betekent toch niet dat alle alternatieve zorg per definitie niet deugt. Ook behandelwijzen in de reguliere zorg werkt bij de ene patiënt wel en bij de ander niet. Net zo als het ene medicijn wel werkt wel en het andere niet. Dat ligt toch niet aan het medicijn of de behandeling? Dat ligt aan het feit dat ieder mens anders is.

En wat is trouwens alternatief? Vroeger was er alleen sprake van natuurgeneeswijze. We leefden dicht bij de natuur en mensen vonden verlichting voor hun kwalen in kruiden uit de natuur. Tot de wetenschap zich aandiende, de farmaceutica haar intrede deed en men met chemicaliën aan de slag ging. Toen is de natuurgeneeswijze als ‘alternatief’ bestempeld of soms nog erger afgedaan als ‘kwakzalverij’. En de nieuwe inzichten werden ‘regulier’.

De depressie-epidemie

Sinds een aantal gedegen studies van onder andere Trudy Dehue zijn we de rol
van de farmaceutische industrie ook in een ander licht gaan bezien. We zijn nooit eerder zo rijk en welvarend geweest, maar toch zijn er nooit eerder zoveel anti-depressiva gebruikt. Dehue stelt deze enorme toename kritisch aan de orde in haar boek “De depressie-epidemie”. Zijn we niet doorgeslagen in het gebruik van medicijnen uit de reguliere gezondheidszorg? Is aandacht voor de mens niet hetgeen we in tekort geschoten zijn?

Water als informatiedrager
Anderhalf jaar geleden was ik op een congres waar Masaru Emoto een lezing verzorgde. Deze wetenschapper uit Japan (steevast als pseudowetenschappen aangeduid) onderzoekt water in relatie tot de omgeving. Hij heeft prachtige foto’s gemaakt van waterkristallen. Het bijzondere van zijn foto’s is dat hij heeft weten vast te leggen dat schoon water met schitterende kristalvorming gepaard gaat, terwijl de structuur van vervuild water ongedefinieerd (amorf en chaotisch) van vorm is. Hij toont daarmee aan dat invloeden van buitenaf gevolgen heeft voor de moleculestructuur van het water. Hij ging nog een stapje verder door aan water ‘liefde’ en ‘aandacht’ toe te voegen, met prachtige kristalvormen als resultaat.

Emoto heeft bewezen dat water informatie kan bevatten. De mens bestaat voor 70% uit water, dus is de wetenschap van Emoto daarmee uiterst interessant voor de mens. De homeopathie wordt nogal eens verweten dat ze met zeer verdunde oplossingen werkt. Maar als we aannemen, wat Emoto aantoont en wat placebo’s ons al hebben laten zien, dat de homeopathie meer effect heeft dan we wetenschappelijk kunnen bewijzen? Is dat dan niet voldoende? Het gaat toch om het welzijn van de mens!

Ziek zijn is handel
De keuze om bepaalde medicijnen al dan niet in het vergoedingenstelsel van de zorgverzekeraars te laten opnemen wordt vooral gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Wat als nu veel patiënten baadt hebben bij alternatieve zorg en homeopathische geneesmiddelen? Waarom zouden we die niet vergoeden. Laten we stoppen met onnodige medicatie en vaak dure medische ingrepen. De reguliere zorg is ook niet altijd zaligmakend. Voor alle medische fouten die jaarlijks in Nederlandse ziekenhuizen gemaakt worden hebben we een compleet ziekenhuis nodig om die mensen in op te vangen en weer gezond te maken.

De wereld zit raar in elkaar. Geld en economie domineert. Zolang mensen zich niet goed voelen en zorg nodig hebben stijgen de uitgaven en dus het Bruto Binnenlands Product (BBP). En algemeen is bepaald dat de stijging van het BBP, oftewel de stijging van de economische bedrijvigheid, goed is. Want een opgaande en stijgende economie is gunstig, wordt ons voortdurend door economen voorgehouden. Hoezo gunstig? De hieruit af te leiden conclusie is: naarmate er meer mensen ziek zijn is dat beter voor onze economie.

Met de huidige discussie over alle bezuinigingen in de zorg in volle gang, maak ik mij ernstig zorgen. Wat wij en vooral de politiek nodig hebben is kennis van ons eigen ziektebeeld. Als we daar nu eens mee beginnen dan kunnen we pas echt goede toekomstbestendige keuzes maken.