De Tweede Kamerverkiezingen 2010

Mijn kinderen ontdekten als eerste dat ik vermeld stond op de kieslijst als kandidaat voor de verkiezing van de Tweede Kamer op 9 juni. Zij waren helemaal opgetogen. Voor mij was het even schrikken en spannend tegelijk. Ineens sta je daar in de openbaarheid, verschuilen kan niet meer.

Daags voor de verkiezingen werd ik gebeld door een journalist van de Gelderlander die na een aantal politieke vragen aan mij vroeg of ik ook op mijzelf ging stemmen. Mijn kinderen hadden al gevraagd: Mam, mag je wel op jezelf stemmen? Daar had ik nog nooit over nagedacht. Ik kon mij ook niet voorstellen dat daar een verbod op stond of dat het ongepast is, dus waarom niet! Meestal krijg ik van mijn man de volmacht om voor hem te gaan stemmen. En stem ik altijd braaf op de kandidaat van zijn keuze. Hij was duidelijk ook onder de indruk, want hij ging deze keer persoonlijk stemmen: op mij!

De laatste dagen ben ik platgebeld en gemaild door vrienden en familie. Veel leuke reacties, maar ook een aantal die tegen mij aan kwamen praten en mij ineens om raad gingen vragen. Alsof ik overnacht ineens een autoriteit geworden ben op gebied van de politiek. Wel leuk, want het biedt ineens totaal andere gesprekstof dan voorheen. Mijn mening werd ineens gevraagd en van belang geacht. Dat dit zou gebeuren had ik van tevoren niet kunnen denken.

De partij Nieuw Nederland die ik vertegenwoordig heeft het niet zo heel goed gedaan, want we hebben 2133 stemmen behaald, niet genoeg voor een zetel in de Tweede Kamer. Een aantal leden waren daarom ook diep teleurgesteld. Ik had duidelijk mijn verwachtingen niet al te hoog gesteld, want het heeft mij niet zo geraakt. Ik vind, gezien de omstandigheden, dat we een hele prestatie geleverd hebben voor een partij die nog maar een half jaar bestaat. We hebben meegedaan aan de verkiezingen! We hebben ons laten zien! We hebben van ons laten horen! Dat is toch een geweldige prestatie.

Omdat ik nu gebombardeerd ben als autoriteit op politiek gebied kreeg ik de afgelopen dagen ook een hoop kritiek op de politieke keuze van Nederland te verduren. Termen als: ruk naar rechts, gaan voor individualisme, asociaal, nationalistisch, een land van islamhaters, etc. Van alles kwam voorbij en wat ik daar nu wel van vind. Ik moet zeggen dat ik de individuele debatjes die ik de laatste dagen gevoerd heb wel erg leuk vind. Het zet ook mijn eigen idee over de politiek op scherp.

Politiek en de Spiral Dynamics

Nee ik ben niet verwonderd over de keuze van Nederland, ook niet teleurgesteld. Als we kijken naar de theorie van de Spiral Dynamics is het een logische volgende stap in het groeiproces. Van het Groene WIJ (het Polderen) schuiven we nu door naar het Gele IK.

Voor diegenen die niets van de Spiral Dynamics weten even heel kort: het betreft een waardesysteem waarbij Groen betekent iedereen is gelijk, niemand mag zijn hoofd boven het maaiveld uitsteken en doe maar gewoon; Geel betekent ieder mens is verschillend met unieke eigenschappen op zoek naar vrijheid en zelfontplooiing.

Een aantal wijze mensen in de wereld geven aan dat in West-Europa de culturele en evolutionaire ontwikkeling het verst gevorderd is. Dit vanwege de hoge welvaart waarin wij verkeren, ons vermogen om creatief en innovatief te zijn en de mate van vrijheid van meningsuiting en onafhankelijkheid in ons denken. De verandering, de volgende stap in onze evolutie, zal daarom ook in dit deel van de wereld en met name in Nederland gaan ontstaan. Mensen die dit zeggen zijn o.a. Ervin Laszlo (de Club van Budapest - foto links), Don Beck (medeontwikkelaar van de Spiral Dynamics - foto boven) en de Dalai Lama (foto rechts).

Conclusie

De conclusie die we nu na deze verkiezingen kunnen trekken is dat de weg naar het IK-tijdperk is ingeslagen. Vragen die aan de orde komen: wie zijn wij en waarom zijn wij hier? Het wordt tijd dat wij als individu onze eigen verantwoordelijkheid gaan nemen voor wie wij (willen) zijn. Is het egocentrisch om een tijdje de aandacht op onszelf te vestigen? Nee, juist niet, als wij weten wie we zijn en waar we naar toe willen zullen wij sterk genoeg zijn om de veranderingen aan te kunnen. En als wij in onze eigen kracht staan zijn wij ook in staat om anderen mee te nemen en groeien we vanzelf weer door naar het volgend WIJ-stadium.