Pagina's

donderdag 15 oktober 2009

Hoop voor de toekomst

Vorige week vrijdag werden vriend en vijand verrast door de toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede aan de Amerikaanse president Barack Obama. Hij kreeg deze onderscheiding vanwege zijn buitengewone inspanning om de internationale diplomatie en de samenwerking met volkeren te versterken. Sommigen vinden het te vroeg anderen geeft het hoop voor de toekomst.

Al 18 keer eerder werd de Nobelprijs voor de Vrede toegekend aan een Amerikaan. De eerste keer aan president Theodore Roosevelt in 1906 en de laatste keer aan Al Gore in 2007. Meestal wordt de toekenning gedaan aan een persoon die een bepaalde verdienste op zijn naam heeft staan, maar deze keer ook voor nog te realiseren verdiensten. Toch past de toekenning binnen de doelstelling van het Nobelcomité, omdat de prijs dient te gaan naar de persoon die het meeste heeft gedaan of betekend voor de bevordering van vrede tussen naties. (foto: Wikipedia)

Al meer dan honderd jaar hebben de Verenigde Staten van Amerika een leidende rol in de wereld. Vooral na de tweede wereldoorlog kon de reputatie van de VS niet meer stuk. Toch heeft de VS onder het bewind van George W. Bush jr. een flinke deuk in haar imago opgelopen. Door zijn zwart-wit opstelling: “wie niet voor de VS is die is tegen ons” en de daarmee verbonden oorlogsverklaring “war on terror” heeft de reputatie van de VS veel te lijden gehad. Hiermee heeft hij elke vorm van dialoog en elke vorm van toenadering bij tegengestelde belangen direct de kop ingedrukte. Een dergelijke houding kan nooit tot iets positiefs leiden. Waarschijnlijk heeft de wereld de karikaturale houding van Bush nodig gehad om in te zien hoe verknipt de wereld is en hoe kwetsbaar de wereld wordt als een land de rest van de wereld domineert.

Het is de vraag in hoeverre Barack Obama de reputatieschade van de VS kan herstellen. Het feit dat hij op 9 oktober 2009 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg toegekend zegt al veel dat hij op de goede weg is. Vriend en vijand zijn verbaasd dat hij deze zo vroeg in zijn carrière heeft ontvangen. Maar feit is wel dat sinds zijn aantreden er een voelbare koersverandering heeft plaatsgevonden en er een zeker gevoel van opluchting heerst in de wereld, ten opzichte van zijn voorganger Bush. Toch moeten we te allen tijden kritisch blijven ten behoeve van de belangen van alle wereldburgers, hoe goed Obama zijn werk ook doet en hoeveel hij weet te bereiken.

Feit blijft dat in zeer korte tijd Obama al heel veel heeft gerealiseerd. Met open vizier treedt hij regimes tegemoet waar jarenlang niet mee gepraat werd zoals Cuba, Iran en Noord-Korea en probeert hij tot vreedzame oplossingen voor conflicten te komen. Hij heeft zich duidelijk uitgesproken tegen kernwapens en maakte daarover afspraken met de Russische president Dmitri Medvedev. Hij heeft het door Bush ingezette raketschildverdedigingsplan in de ijskast gezet. Ook kondigde hij al heel snel na zijn installatie als president de sluiting van Guantánamo Bay aan, als ook de geleidelijke terugtrekking van de troepen uit Irak.

(foto: AP Photo/Charles Dharapak)

De acties van Obama staan haaks op de acties van zijn voorganger Bush. Het toekennen van de Nobelprijs geeft voeding aan de hoop voor de toekomst. We mogen vooral hopen dat de bevolking van de VS geraakt zal worden door deze erkenning, want vooral in eigen land ligt Obama flink onder vuur. Zij zien alleen de steun die Obama verleend aan de decriminalisering van homoseksualiteit de legalisering van abortus. Zijn populariteit is vooral groot in het buitenland. De gemiddelde Amerikaan weet weinig af en heeft weinig op met wat er buiten de VS in de wereld gebeurd. Het wordt tijd dat zij ook eens wat meer over de eigen grenzen heen gaan kijken.

Voor mij is met deze toekenning wederom vastgesteld dat een persoon veel invloed kan hebben op de totale mensheid. Wat zowel negatief als positief kan uitpakken. Dit sterkt mij in mijn actie dat iedereen het verschil kan maken en dat we er allemaal naar moeten blijven streven om onrecht in de wereld uit te bannen en onze ogen niet moeten sluiten omdat we in de veronderstelling leven dat wij daar toch niets aan kunnen veranderen. Natuurlijk hebben bepaalde mensen meer invloed dan anderen, maar dat ontslaat ons niet van onze individuele pogingen en acties.

Geen opmerkingen: