Met mijn blogs wil ik bewustwording creëren. Niet mensen iets opleggen, maar een zaadje planten, wat op het moment dat het rijp is tot bloei gaat komen. Nieuwe ideeën en ontwikkelingen moeten niet als revolutie in de wereld worden neergezet, dat werkt vaak contraproductief, maar veel meer als een evolutionair proces. Dan heeft het kans om te ontkiemen. Met mijn blogs probeer ik input te geven aan de ontwikkeling van onze memes. Deze term is ooit gelanceerd door Richard Dawkins in zijn boek: The selfish gene. Daar waar onze genen de basis zijn van ons biologisch evolutieproces, zo vormen de memes de basis van ons culturele evolutieproces.
Wat ik uiteindelijk wil bereiken is het meewerken aan een mooiere, eerlijkere, menswaardigere wereld. En dat hoeft helemaal niet moeilijk of ingewikkeld te zijn. Het is zelfs kinderlijk eenvoudig: want het begint bij jezelf, bescheiden in je eigen omgeving. Zeg niet dat jouw mening of jouw bescheiden actie geen bijdrage levert, want dat is niet waar. Alle kleine beetjes helpen. Wat jij de kosmos inzendt wordt absoluut gehoord, want het wordt onderdeel van de memes.
In mijn blogs wil ik vooral aandacht vragen voor het verbeteren van het werkklimaat met uitstapjes naar het sociale klimaat in de maatschappij. Werk is zo’n belangrijk onderdeel van ons totale leven, dat het wel zinvol of in iedere geval vreugdevol moet zijn, willen we de balans van een prettig leven niet negatief laten uitslaan. Helaas is werk voor velen een noodzakelijke bezigheid waar te weinig vreugde aan wordt beleefd. Daarom is het mijn ambitie om werken leuk te laten zijn. Zelfs zwaar en smerig werk kan op een leuke manier worden gedaan. In veel bedrijven is het treurig gesteld met het sociale klimaat en de cultuur, terwijl uit onderzoek blijkt dat mensen en bedrijven die met plezier werken veel succesvoller zijn.
“Verbeter de wereld en begin bij jezelf” is een bekende uitdrukking, het is mij met de paplepel ingegeven. Het begint al in de wieg en in het gezin, het gaat verder via het onderwijs en naar de werkplek en houdt pas op als je je laatste adem uitblaast. Sociaal zijn begint bij je zelf, maar doen we vooral samen. Mahatma Gandhi heeft ooit een nog mooiere slogan uitgesproken:
“Wees de verandering die je in de wereld wilt zien!”
Dit motto heb ik als mijn levensmotto bestempeld. Ik begin bij mijzelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
2 opmerkingen:
Hoi Jolanda, goed initiatief zo'n positief weblog.
Ik ben het helemaal eens met wat je hierboven schrijft, dat zwaar en smerig werk ook leuk kan zijn.
Ik ben zelf werkgever en mijn medewerksters doen eentonig werk dat op een bepaalde manier erg zwaar is.
We hebben altijd veel energie gestopt in de sfeer op de werkvloer. Elke pauze is een klein feestje en de mensen komen met plezier naar hun werk, ook al is het werk op zich niet leuk.
Groeten, Marjan
Hallo Marjan,
Dat vind ik nu echt een succesverhaal. Ga zo door.
Helaas zijn er veel te weinig werkgevers die voldoende aandacht geven aan hun medewerkers. Het gaat om boeien en binden van mensen. Vooral belangrijk nu de vergrijzing op ons afkomt. Veel bedrijven zien het niet komen (of willen het niet zien). Ik sprak laatst een bedrijf die denken dat ze het in de toekomst wel met uitbesteden aan India kunnen blijven redden. Ik denk daar anders over. Want in India wordt men vanzelf wakker en gaan zaken zelf oppakken, concurreren dus.
We moeten in het Westen heel snel de kenniseconomie op een goede manier opbouwen, rondom de mensen en niet andersom.
Mensen zijn geen werktuigen en geen gebruiksartikelen. Mensen maken juist het verschil.
Groet, Jolanda
Een reactie posten