Roem maakt meer kapot dan je lief is

Mijn zoon wil profvoetballer worden. Als ik nu de affaire Yuri van Gelder voorbij zie komen, hou ik mijn hart vast. Wat moet je nu als moeder? Je wil hem behoeden voor gevaar en ellende. Maar je wil hem niet de illusie ontnemen.

Met kromme tenen lees ik de afgelopen weken de berichten over Yuri van Gelder. Hij heeft niet meegedaan aan de WK turnen in Rotterdam. De berichtgeving is ronduit dubieus. Of hij zelf de handdoek in de ring heeft gegooid of er uitgezet is door de turnbond, omdat hij weer cocaïne gebruikt zou hebben, blijft onduidelijk. Althans als je beide partijen op waarheid wil geloven. Van Gelder ontkent.

Topsporter is de verliezer
Een ronduit treurige zaak met maar één verliezer: de topsporter. Arme Yuri kon de weelde van de roem niet dragen, vervallen in cocaïne om de druk te weerstaan. Hoeveel voormalige topsporters is hetzelfde overkomen? Kijk naar een topvoetballer als Diego Maradona. En hoeveel topsporters zijn er na hun carrière in de vergetelheid geraakt en daardoor aan de drank? Meer dan wij weten. Dit zie ik als mijn zoon het heeft over topsporter worden.

Hoe pak je dit nu aan als moeder van een topsporter in de dop? Door je kind de illusie te ontnemen, neem je hem zijn plezier in de sport af. Door te verkondigen dat hij mogelijk talent mist ontneem je hem de ambitie en motivatie. Tenslotte geldt nog altijd de kracht van de intentie waarmee iemand het geluk afdwingt. Een regelrechte worsteling voor een moeder met een ambitieus kind.

Ouders de drijvende kracht
Vaak zijn de ouders de drijvende kracht achter een topsporter, door wie het kind wordt bijgebracht dat de top bereiken een levensvervulling is. En als zo’n kind niet stevig in de schoenen staat en maar meegaat om de ouders te behagen dan kan dat desastreuze gevolgen hebben. Door de drive en ambitie van zijn ouders, wordt het kind afhankelijk van anderen om de top te bereiken. Een slechte drijfveer.

Misschien heeft onze zoon op dit punt een “voordeel”: zijn ouders hebben allebei niets met voetbal. We stimuleren hem en komen braaf iedere wedstrijd kijken, maar we houden een zekere mate van nuchterheid ten aanzien van zijn ambitie. Ik zeg geregeld tegen hem: “Kind van mij mag je profvoetballer worden, maar zorg dan wel voor een goede opleiding zodat je na je profcarrière ook nog andere mogelijkheden hebt".

Meer welvaart, maar niet gelukkiger
De zucht naar roem lijkt bij ons huidige bestaan te horen. Net zo als onze ongebreidelde consumptiedrang. Het lijkt of we geen maat meer kunnen houden. Vroeger wilden kinderen brandweerman of verpleegster worden, tegenwoordig topsporter of een beroemde zanger(es). Programma’s als Popstars versterken dat gevoel. Wij mogen niet meer tevreden zijn met een eenvoudig bestaan in de kantlijn van de samenleving. Dan hoor je er niet bij en ben je een loser.

We hebben meer welvaart dan ooit, maar echt gelukkiger zijn we er niet op geworden. In mijn ogen is de zucht naar roem meer een roep om aandacht vanwege gebrek aan liefde en eigenwaarde. En als dat de drijfveer is zal een topsporter na het beëindigen van een profcarrière, hoe succesvol ook, nooit meer gelukkig zijn omdat de aandacht van de omgeving wegvalt.

Topsport is business

De topsport is net als het zakenleven een keiharde business. Dat zie je maar al te goed aan Yuri van Gelder, uitgekotst door trainer en turnbond, terwijl zij hem juist zouden moeten opvangen! Dat is wat ik vooral mijn zoon wil meegeven.

Gelukkig heeft mijn zoon al een middelbare school in beeld waar ze een sportklas op HAVO niveau hebben. Daar gaat hij voor! En dat is meteen een mooie stok achter de deur om op school ook te presteren. Verder zijn wij gewoon trots op zijn goede prestaties op het voetbalveld. Maar bovenal telt dat wij hem veel liefde geven en maakt het ons niet uit wat hij gaat doen in het leven. Het zal zijn keuze zijn en daarin zullen wij hem met alle liefde begeleiden en ondersteunen.