Al het goede komt uit New York

Het programma Tegenlicht van de VPRO vind ik een van de betere programma’s van de publieke omroep, ik kijk er graag naar. Ook de aflevering van 10 januari 2011 ‘Agenda 2011’, waarin op zoek gegaan werd naar inspiratie voor het komende jaar, was weer de moeite waard. Een blik van herkenning en een boodschap naar mijn hart, die ik zelf al een aantal jaren uitdraag. Hoe gaat onze toekomst eruit zien? Weet u het?

Als eerste werd Jim Rogers ten tonele gevoerd. Investeerder en voorspeller van financieel economische trends. Heel knap hoe zijn voorspelling van een jaar eerder is uitgekomen. Maar is dat wel zo bijzonder? Ik wil geen afbreuk doen aan zijn kwaliteiten, maar zijn zelfgenoegzaamheid droop bijna van de beeldbuis af. Is niet het enige dat hij doet de resultaten uit het verleden extrapoleren naar de toekomst? En met een beetje kennis van zaken kom je toch al gauw tot de conclusie die hij trekt. Een voornamelijk analytisch verhaal met weinig inspiratie. Maar wat nu als zich totaal onvoorziene ontwikkelingen voor doen. Kan hij daar ook wat mee?

Sinds vorig najaar is Stichting Deniesa (De Nieuwe Samenleving) een feit en hebben we al twee festivals georganiseerd waarbij we vergelijkbare onderwerpen die in deze aflevering van Tegenlicht de revue passeerden, onder de aandacht hebben gebracht. Zo hebben wij onze eigen Jim Rogers in de persoon van Raoul Schepers. Maar onze ‘Jim’ gaat nog een stapje verder. Daar waar Rogers alleen maar aangeeft dat de bomen niet tot in de hemel groeien toont Schepers aan waarom we met onze economie op weg zijn naar een totale zelfvernietiging. Hij laat namelijk zien dat met name rente en economische groei funest zijn voor ons huidige economische systeem.

Urban Zen

Geraakt werd ik door Arianna Huffington die tijdens de trendy
bijeenkomst Urban Zen haar betoog starte met de opmerking over Zeitgeist. De naam van de filmreeks waarvan afgelopen week de nieuwste versie is gelanceerd. Haarfijn maakt zij duidelijk dat we leven in een tijd van transitie en dat wij van overleven en concurreren nu eindelijk eens aandacht moeten gaan besteden aan zingeving, samenwerking en empathie. Meer aandacht voor de mens in plaats van voor de materie. Waarmee wij weer recht zullen doen aan ons natuurlijke instinct.

Jaloers ben ik op de populariteit van haar blog: The Huffington Post, een van de belangrijkste nieuwssites van de VS. Zij heeft daarmee wel de publiciteit gegenereerd die ik ook zo graag zou bereiken. Niet voor mijzelf maar voor het uitdragen van de boodschap. Willen we onze welvaart en onze aarde behouden en met z'n allen een gelukkiger leven leiden dan zullen we moeten veranderen. Helaas ben ik niet getrouwd met een oliemagnaat en Congreslid, heb ik niet zoveel vriendjes in hooggeplaatste kringen en heb ik geen gooi gedaan naar het gouverneurschap van Californië. Ik heb het niet verder gebracht dan een kandidaatstelling bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2010, op een onverkiesbare plaats van een partij – Nieuw Nederland – die niet eens één zetel wist te behalen.

Altruïsme zit in onze natuur

Na Huffington krijgen we een lesje biologie van Frans de Waal die ons

duidelijk maakt dat uit zijn onderzoek bij apen blijkt dat dieren in staat zijn tot altruïsme. Hij betoogt daarmee dat het wel degelijk deel uitmaakt van onze natuur en dat wij niet zoals vaak gedacht alleen maar gaan voor eigen gewin. Dit gegeven wordt voorgelegd aan Jim Rogers, die met zijn antwoord direct door de mand valt. Hij is het daar totaal niet mee eens, in zijn ogen is de menselijke natuur gebaseerd op hebzucht. Het marktdenken (lees kapitalisme) is in zijn ogen het enige systeem dat ooit succesvol is geweest. Wat nu? Het einde hiervan was toch in zicht betoogde hij reeds eerder?

Als laatste in de rij laat hoogleraar theoretische natuurkunde uit de VS Michio Kaku zien welke technologische ontwikkelingen ons te wachten staan tot 2050. Waar de mens in dat verhaal zal blijven wordt niet duidelijk, maar dat zijn we wel gewend van veel wetenschappers.

Hoop voor de toekomst
De moraal van het verhaal: de pioniers van een nieuw paradigma zien we overal, daarvoor hoeven we niet per definitie naar New York af te reizen. Sterker nog: Nederland zit er vol mee. Punt is alleen dat de Amerikanen er veel meer tamtam over weten te maken dan wij. Daar kunnen wij, nuchtere Hollanders, nog wat van leren. Wat ik veel en veel opmerkelijker en bovenal verheugend vind is dat deze geluiden uit de VS komen en dat biedt mij het vertrouwen dat we nu eindelijk aan het begin staan van een nieuwe koers. Want je kan zeggen wat je wil van de VS, ze hebben nog altijd zoveel invloed dat als een trend eenmaal daar wordt opgepakt het over de hele wereld zal worden verspreid.

Kom een keer langs bij een van de festivals van Deniesa en praat en denk mee over de toekomst!

Kwakzalverij van de koude grond

‘Kwakzalverij op Erasmus Medisch Centrum’ kopte de NRC op 29 december 2010. Een briljante kop, want het trekt direct mijn aandacht. Nieuwsgierig ga ik op zoek naar de achtergrond van deze vooringenomen houding. Een jaar geleden schreef ik al een blogje over alternatieve gezondheidszorg. Ook nu weer kan ik het niet laten er aandacht aan te schenken.

Net als vorig jaar bekruipt mij het gevoel van stemmingmakerij, wat ik zeker niet verwacht van een kwaliteitskrant als de NRC. Het artikel doet verslag van een proefschrift van fysiotherapeut Ineke van den Berg-de Lange die concludeert dat de alternatieve Moxa-therapie stuitligging bij baby’s kan verhelpen. De secretaris van de Vereniging tegen Kwakzalverij Frits van Dam is meedogenloos over de uitkomst van het proefschrift.
Alleen al de krantenkop over ‘Kwakzalverij’ vind ik stuitend. Bij kwakzalverij denk ik aan aderlating, bloedzuigers, de kapper die ook kiezen trekt. Kortom gezondheidszorg uit de oude doos. Wikipedia zegt over kwakzalverij het volgende:

“Kwakzalverij is strikt genomen het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunde. Daarnaast wordt kwakzalverij veelal gezien als boerenbedrog en oplichterij. De mensen die kwakzalverij beoefenen worden kwakzalvers genoemd. Kwakzalvers zijn niet per definitie oplichters, omdat sommigen oprecht overtuigd kunnen zijn van het nut van hun behandelingen.”

Het gaat in het krantenartikel over een fysiotherapeut die een onderzoek heeft uitgevoerd op basis van wetenschappelijke voorwaarden bij een gerespecteerd medisch instituut. Iemand die wel degelijk bevoegd is en een conclusie trekt die onderbouwd wordt. Duidt dat op oplichterij? Het lijkt er niet op.

Ook nu weer erger ik mijn aan de ongelofelijke oppervlakkigheid en de eenzijdigheid van de uitlating ten aanzien van de alternatieve geneeskunde. Van Dam ‘voelt op zijn klompen aan dat het onzin is’. Met deze boerenwijsheid, een opmerking van de koude grond, valt hij iemand aan die wetenschappelijk onderzoek heeft uitgevoerd. Met deze opmerking diskwalificeert hij zichzelf volledig. Onwetenschappelijker kan het niet.

Waarom zo’n felle kritiek? Waarom zoveel scepsis als het om alternatieve geneeskunde gaat? Zijn we dan zo bang voor het onbekende? Bestaat wat je niet kan zien dan niet? Angst voor claims kunnen het niet zijn, want artsen (ook alternatieve artsen) zijn haast onschendbaar en bijna niet te vervolgen. Alternatieve artsen hebben geen prijsopdrijvend effect op de gezondheidszorg, eerder het tegenovergestelde. Veel alternatieve zorg wordt namelijk niet vergoed en betalen mensen uit eigen zak. Ook zijn er legio mensen die absoluut baat hebben bij alternatieve zorg. Hoe is dat dan te verklaren? De meeste patiënten maken veelal zelf een keuze voor een behandelaar, waardoor het vertrouwen toeneemt. Daarnaast wordt de aandacht van de behandelaar ook als heel positief ervaren.

Als we er vanuit gaan dat de Moxa-therapie een bewezen effect heeft is dat toch heel gunstig, zowel voor moeder en kind, als ook voor de zorgkosten. Als we de therapie negeren zijn er meer keizersneden noodzakelijk, meer ziekenhuisopnamen, meer verpleegkosten en is meer medicijngebruik nodig. Om nog maar te zwijgen van de herstelperiode na de operatie. Of is het een duivelsgedachte te veronderstellen dat men juist wel liever wil opereren en medicijnen wil kunnen voorschrijven? Waar is de keuzevrijheid van de patiënt in dit geval?

En als we dan geen gat kunnen schieten in het proefschrift geven we gewoon het Erasmus MC de schuld van het accepteren van ondermaatse proefschriften. Nee, met de Moxa-therapie kan het tekort op de rijksbegroting niet worden opgelost, daar is meer voor nodig. Maar een Oudhollands spreekwoord luidt: Alle kleine beetjes helpen. Dus als we nu allemaal de handen ineenslaan en met een open blik ook eens naar alternatieven kijken, dan zullen we in de toekomst wel in staat zijn de hoog oplopende zorgkosten te beheersen. Er is namelijk veel meer tussen hemel en aarde, in ieder geval meer dan we kunnen zien.