Krijgen we een islamitische staat?

De ontwikkelingen in het noorden van Afrika volgen elkaar razendsnel op. De roep van het volk om vrijheid. Onder druk van het volk, na dagenlange protesten is afgelopen vrijdag 11 februari 2011 president Mubarak van Egypte eindelijk afgetreden. Maar het einde van de omwenteling in het gebied is nog niet in zicht. Moeten we daar blij om zijn of ons juist zorgen maken?

Toen Ben Ali, de president van Tunesië, begin dit jaar aftrad en de eerste signalen van revolutie in Egypte zich voordeden, gaf mij dat een gevoel van euforie. De roep om vrijheid van het volk krijgt gehoor. Dat dit proces mede te danken is aan de komst van internet staat voor mij als een paal boven water. En dat voelt fantastisch.

Toch hoor je in de pers ook minder optimistische geluiden. Is deze omwenteling wel zo gunstig? Zal het niet leiden tot de oprichting van islamitische staten aan de rand van Europa? Afshin Ellian, Hoogleraar sociale cohesie, burgerschap en multiculturaliteit aan de Universiteit van Leiden, geboren in Iran, sprak afgelopen zaterdag in de NRC daarover zijn bezorgdheid uit. “Als Noord-Afrika massaal islamiseert heeft dat grote gevolgen voor Europa” zegt hij.

Misschien naïef van mij maar ik denk dat het islamitische geloof nooit zodanig zal overslaan naar Europa dat het onze cultuur zal ondermijnen. Ik ben er van overtuigd dat mensen die de vrijheid kennen zich nooit (meer) volledig laten wegcijferen voor een ideologie of geloof, zoals door de islam wordt verkondigd. Dat zou een stap terug zijn in onze ontwikkeling.

Ook immigranten ontwikkelen zich. Onderzoek wijst uit dat integratie van niet-westerse allochtonen drie generaties in beslag neemt. Maar dát de integratie zich ontwikkelt is een feit. De heersende traditie van een volk zal, zeker waar persoonlijke vrijheid wordt gerespecteerd en waar men heeft geleerd zelfstandig te denken, de toon blijven zetten.

Binnen de groep van nieuwkomers zal op den duur de heersende gedachte van het nieuwe vaderland de boventoon gaan voeren ten opzichte van de ideologie waarin men is groot gebracht. Onderwijs speelt hierbij een belangrijke rol en vanuit die optiek zijn gemengde scholen meer wenselijk, dan het ontstaan van zwarte scholen die streven naar behoud van de eigen cultuur.

Vrouwen spelen in het proces van integratie een belangrijke rol. Zij zoeken vaker de verbinding met de nieuwe samenleving, omdat hun bestaan van nature afhangt van de omgeving. Vrouwen zullen zich ook het eerste keren tegen een onderdrukkende rol, omdat ze veelal niets te verliezen hebben. Ik zie dat ook in de Marokkaanse gemeenschap bij mij in de omgeving. Vooral de jonge vrouwen zijn zeer ambitieus en gedreven, komen op voor zichzelf en zijn op zoek naar verbinding omdat ze zien dat ze het hier beter hebben dan ze ooit zouden hebben gehad in het oude vaderland. De jongens maken vooral een gelaten en haast verslagen indruk. Juist deze vrouwen zullen het in hun strijd en loyaliteitsgevoel niet tolereren dat ‘hun’ mannen de Nederlandse cultuur om zeep helpen.

Deze jonge vrouwen zijn ook de opvoeders van de nieuwe generatie zonen. Zij zien de gevolgen van de houding van hun broers en doorzien dat daar niets mee te winnen valt. We zijn uiteindelijk allemaal mensen en allemaal op zoek naar persoonlijk geluk. Ik begrijp niet dat iemand als Ellian die dit gevoel maar al te goed kent zoveel angst heeft voor de komst van de islam naar Europa. Hij moet als geen ander weten hoe sterk de cultuur van vrijheid in Europa is.

Als we denken dat wij hier in Nederland een islamitische staat zullen krijgen dan is dat denken slechts gebaseerd op angst voor het onbekende. Dat de islam een onderdeel van onze samenleving zal worden staat voor mij vast, net zo als het christendom. Ook binnen de heersende christelijke tradities zijn verschillen. Ook hier kennen wij fundamentalisten in de christelijke samenleving, maar daar kunnen wij toch ook vreedzaam mee samenleven!

Ooit waren we bang voor het communisme. Bang dat de Russen, die al klaar stonden in onze achtertuin, ons land zouden overspoelen. Daar is toch ook niets van waar geworden! De islam staat nu aan de achterdeur van Europa. Het is toch naïef om in de zelfde valkuil te trappen.