De gemalen hersenen van de salamander

Ons denken en alle kennis die wij hebben kan volgens wetenschappers onmogelijk zijn opgeslagen in onze hersenen. Maar waar zit het dan wel?

Al jaren intrigeert mij de werking van de hersenen. Een fenomeen, een wonder. Niet zo gek natuurlijk, zelfs deskundigen zijn nog niet voldoende op de hoogte van de werking van het menselijk brein. Alleen al het verschil tussen de linker- en de rechterhersenhelft levert genoeg stof tot nadenken op. En neem nu dementie, een verschijnsel waar we vroeg of laat allemaal wel een keer mee geconfronteerd worden, maar wat je er nu echt tegen kan doen daar zijn de deskundigen het nog nauwelijks over eens, helaas.

Waar zit ons geheugen
Ik ben geen deskundige op dit gebied, maar toch houdt dit onderwerp mij geregeld bezig. De vraag die dan vaak opkomt is waar vindt het denken plaats? Onderzoek wijst uit dat alles wat we ooit hebben geleerd, gehoord, gezien, geroken en gelezen onmogelijk allemaal in onze hersenen kan zijn opgeslagen, daarvoor zijn onze hersenen niet toereikend genoeg. Waar zit al die informatie dan wel? Dat leidt direct tot de volgende vraag: is onze geest afgescheiden van ons lichaam? En als dat niet in onze hersenen zit waar zit het dan wel?

Ik was het afgelopen jaar naar een zeer inspirerend congres waar men een tipje van deze sluier probeerde op te lichten. In hersenonderzoek kan onderzocht worden welk deel van de hersenen informatie produceert, welk deel van de hersenen waarop reageert en hoe snel wordt gereageerd. Maar over de inhoud van de informatie komen we niets te weten. Dat is nog altijd ons privédomein. Dus hóe we denken kunnen we vaststellen, maar wát we denken absoluut niet.

Morfogenetische velden
De Britse bioloog Rupert Sheldrake doet al jaren onderzoek naar de werking van de hersenen en houdt zich met name bezig met het bewustzijn. Hij maakt daarbij vooral gebruik van dieren. Bekende verhalen zijn er over honden die precies weten wanneer hun baas onderweg naar huis is, ook al is deze nog kilometers van huis verwijderd.

Sheldrake heeft ontdekt dat ieder levend organisme een morfogenitisch veld bezit. Dat veld fungeert enerzijds als een soort blauwdruk dat informatie bevat over onze natuur en wie wij zijn, in al haar complexiteit tot op het niveau van atomen. En anderzijds een onzichtbaar energieveld is waardoor zelfs op grote afstanden informatie wordt verzonden over wat we doen.

Gemalen hersenen
Ook de Amerikaanse bioloog Paul Pietsch deed een opzienbarende ontdekking. Hij verwijderde de hersenen van een salamander haalde ze door de gehaktmolen en plaatste ze vervolgens weer terug bij het in coma gehouden dier. Na verloop van tijd bleek de salamander in staat om het vooraf aangeleerde gedrag weer toe te passen. Het geheugen bleek niet aangetast. Hieruit mogen we concluderen dat het geheugen zich dus niet in de hersenen zelf bevindt, maar ergens anders vandaan wordt betrokken. Maar waar bevindt zich dat dan?

Het Veld

De onderzoeksjournaliste Lynne McTaggart doet onderzoek naar het bewustzijn en heeft daar een aantal boeiend boek over geschreven, zoals ‘Het Veld’ en het ‘Gedachtenexperiment’.

Zij heeft ervaringen van tal van wetenschappers verzameld, waarin melding gemaakt wordt van een energieveld waarmee wij op de een of andere manier verbonden zijn. Fenomenen die niet passen in de wetenschappelijke context, omdat ze moeilijk of niet bewijsbaar zijn.

Ook Ervin Laszlo, systeemtheoreticus en oprichter van de Club van Budapest, heeft er diverse boeken aan gewijd. Hij noemt het energieveld: het Akasha-veld de term die ik zelf ook graag gebruik, omdat het al in oude overleveringen werd gehanteerd. Laszlo laat vooral zien dat wij aan de vooravond van een heel nieuwe wetenschappelijke context staan. De eerste bewijzen zijn te vinden in de theorie van de kwantummechanica.

Wetenschap 2.0
Voor mij staat vast, zeker gezien mijn eigen ervaringen op dit gebied, dat er meer is tussen hemel en aarde dan wat wij kunnen zien. Niet alles wat je ervaart is zichtbaar en bewijsbaar, maar dat betekent niet dat het niet bestaat. Volgens de regels van de wetenschap bestaan dit soort theorieën niet. Daarom ook is wat Rupert Sheldrake doet erg omstreden en wordt als niet-wetenschappelijk beschouwd.

Het wordt tijd dat de wetenschap zichzelf opnieuw uitvindt en haar eigen regels en wetten en handelswijzen herziet. Ooit dachten we dat de aarde het middelpunt van het universum was tot het tegendeel bewezen werd. Degene die beweerde dat de aarde om de zon draaide - Nicolaus Copernicus - werd aanvankelijk verguist, maar hij bleek toch gelijk te hebben.

Ik roep iedereen op om open te staan voor al het nieuwe dat op ons afkomt, want ook al kan je iets niet zien betekent niet dat het niet bestaat.